O verlijdens gedichten (moeders) 2   

Ik mis ze zo

Mijn Pa en Ma

Huilend zit ik op mijn bed,
niemand die op mij let.
Mijn tranen verberg ik in mijn trui.
Niemand die mij kan helpen, in deze hopeloze bui.
Geen ziel die mij begrijpt,wat ik te zeggen heb.
Niemand aan wie ik het uit kan leggen.
Iedereen zegt: Dat ik wat rustiger moet zijn.
Ik weet het niet, maar het doet wel pijn.

Gemaakt door Jolanda

Moeder

Een moeder dat is het mooiste wat er is.

Als zij er niet is, dan is het pas mis.

Ze geeft je haar leven

in het prille begin

Haar leven is geven

Je ziet het niet in......

Als ze er niet is

dan merk je pas

een zeker gemis

IK WOU DAT MAMA ER NOG WAS

Het was 16 juli 1999 en zal die bewuste dag nooit vergeten

Ze was begonnen aan haar laatste reis....

en je gunt het niemand, zo'n vreselijke prijs......

Wat ging er in haar om, niemand zal het weten

om zo ineens van de een op andere dag uit het leven te worden gerukt.

Dat vreselijke telefoontje om vijf uur kwam en ik werd uit de rij geplukt.

Ik mis haar, elke dag, nog steeds, zo erg.......

Soms denk ik " ik klim omhoog tegen die berg "

dat gevoel gaat van tijd tot tijd door been en merg.

Het gemis is met geen pen te beschrijven

en nu zit ik echt niet te overdrijven

Je voelt je als een kind in een kom water

Toch heb ik het gevoel dat ik met haar kan praten,

dat geeft me weer nieuwe moed en kracht

want ik weet, dat als ik ga, zij er is die op me wacht.

Maar het doet nog steeds pijn en het blijft maar knagen

want ik had nog zoveel aan haar willen vragen

en nu moet ik deze pijn mijn verdere leven dragen

maar weet ook dat zij in goede handen is

en zijn die vele antwoorden ook niet meer nodig

Dat lijkt me nu zeker volledig overbodig.

Ik was niet voor niets haar zoon Chris.

Dus MAMA rust in vrede

en (her)denk je in al mijn gebeden.

Gemaakt door Dolphin Music Buddah Dreamlover

Moeder

Moeder naar wier liefde mijn verlangen.Sinds mijn kinderjaren heeft
geschreid, Ach, hoe zult gij mij zo straks ontvangen
Na de lange scheidingstijd?

Zult gij me aanstonds als uw kind begroeten
Als ik ontwaken zal uit mijn dood?
Zal ik nederknielen morgen voor uw voeten
Met mijn hoofd in uwe schoot?...

Maar wat dan? Wat zult gij tot mij zeggen
Bij het ver gegons van de engelenschaar,
Als ge uwe jonge, blanke hand zult leggen
Op dit oude grijze haar?

Door Jacqueline van der Waals (1868-1922)

(Voor de moeder van een vriend
overleden op 24-03-2003)

Ingezonden door Roos

Dit zijn de twee mensen....

mijn ouders,twee prachtige mensen.
hadden ook hun wensen.
voor groot en klein
had mijn vader maar wat langer bij ons mogen zijn
dat deed ons en moeder veel verdriet.
wie kent mijn ouders niet.
Noud en Tonny
zijn hun naam
hun vergeten zal echt nooit gaan.
ook al ken ik vader niet,in mijn hart heb ik verdriet,
moeder missen doe ik altijd, zij was voor mij een fijne meid

jullie kleine meid

Gemaakt door Tonny Verweg