O verlijdens gedichten (vaders / pappa's) 3   

Mijn vader is niet meer

De weg naar de dood wordt het liefst vermeden

en men hoopt deze pas laat te betreden,

maar jij waagde de sprong in de duisternis

en velen voelen dit als een groot gemis.

'S morgens stond ik op met een benauwd gevoel,

waarom was alles toch zo hard en koel ?

In de verte klonken zwaar de klokken

en ik zat in mezelf maar wat te mokken.

Waarom moest dit gebeuren met jou

terwijl jij degene bent van wie ik nu nog steeds hou.

De zware adem voel ik nu weer op me drukken

en ik probeer ervoor te bukken.

Ik wilde niet beseffen wat er was gebeurd.

ik wilde niet voelen hoe mijn hart was gescheurd.

Na een lange tijd voel ik alleen nog de eenzaamheid

en ik besef nu, zelfs na 22 jaar, dat het een afscheid was voor altijd.

Gemaakt door Dolphin Music Buddah Dreamlover

14 maart 2003

Lieve Pa
Het is al weer zo'n 14 maanden geleden dat jij ons hebt verlaten.
Ik heb je al eens verteld dat ik je mis,we hadden nog zoveel te bepraten.

1 van die onderwerpen gaat nu gebeuren, de geboorte van een nieuw kleinkind.
Kon ik maar wat van je horen, kijken wat jij er van vind.

Wij geven je weer een kleinzoon,weer 1 die de naam Janssen zal dragen.
Zal je goed op hem letten vanaf jouw ster, dat mag ik je toch wel vragen.

Dylan, Cornelis zal hij gaan heten.
Middels dit gedicht laten wij het jou als eerste weten.

Ik zal hem alles over jou vertellen,alles van je laten zien.
Zodat hij weet wie Opa Cees is, de erkenning die je verdient.

Onthoud de datum, 14 maart.
De datum dat je nieuwe kleinzoon het leven binnenvaart.

14 maanden, 14 maart, en een zoon.
Is dat een soort teken, dat moet wel gewoon.

Al die toevalligheden, dat moet zijn met een reden.
Nu weet ik het zeker,je bent heel tevreden.

Dan denk ik maar, hij laat toch wat horen.
Ik schreeuw dan ook met plezier.
"He Opa ,je kleinzoon is geboren"

Missen zal ik je tot aan mijn laatste dagen,
Trots ben ik, dat mijn zoon jouw naam mag dragen.

Pa,
Pas goed op je zelf
Wij missen je.

Maurice, Bianca, Joyce, Roy, Angelique en Dylan

Dit gedicht is geschreven door mijn zoon voor zijn vader.

Ingezonden door Jannie809

Liefste papa

liefste papa,

Ik wil zo graag wenen om het verdriet dat ik jou nooit meer zal zien, maar ik kan niet meer wenen.
Ik zou zo graag je nog eens een knuffel geven en je zeggen dat ik zoveel van je hou!
Ik zou zo graag nog eens langs je zitten in de zetel en samen lachen wanneer je mama plaagt.
Ik zou zo graag nog eens je stem horen die me zegt dat ik het zal halen.
Ik zou zo graag nog eens samen met jou voor de computer zitten.
Ik zou zo graag nog eens 's zondags 's morgens samen met jou een film kijken.
Ik had zo graag gewild dat je mij ooit eens naar het altaar zou leiden.
Ik je kleine meid, jij mijn grote held,
Ik zal je nooit meer zien en dat doet me zo'n pijn.
Ik wil zo graag wenen om het verlies van mijn grote vriend, maar ik kan het niet.
Ik krijg het kwellend gevoel niet weg.
Ik mis je zo.
Was dit maar niet gebeurd.
Dan zat ik nu naast mijn grote vriend in de zetel.
Maar je bent er niet meer, niemand kan mij troosten
en niemand kan je vervangen
Ik hou van jou mijn papa
ik vergeet je nooit!

van je kleine meid!

Gemaakt door InspirationGirl

Dit zijn de twee mensen....

mijn ouders,twee prachtige mensen.
hadden ook hun wensen.
voor groot en klein
had mijn vader maar wat langer bij ons mogen zijn
dat deed ons en moeder veel verdriet.
wie kent mijn ouders niet.
Noud en Tonny
zijn hun naam
hun vergeten zal echt nooit gaan.
ook al ken ik vader niet,in mijn hart heb ik verdriet,
moeder missen doe ik altijd, zij was voor mij een fijne meid

jullie kleine meid

Gemaakt door Tonny Verweg