O
verlijdens
gedichten (vaders)
Ik schrijf dit gedicht met een nieuw gezicht. Ons pa moest perse sterven en ons leven viel in duizend scherven.
Ons pa
komt niet meer terug hij vindt de weg hiernaar niet. Die 2 weken in het
ziekenhuis waren pijnlijk zowel voor ons pa als voor ons. En nog kon het
niet lijden.
We
hadden telkens nog een beetje hoop en dit alles viel op 1 grote
puinhoop. Tot die laatste avond je wou gaan maar ging niet, wat hield je
tegen?
Pap wij
blijven met bewondering naar jou kijken als jij jouw handen over ons uit
blijft strijken.
Gemaakt door Marlou
Hoe
groot
mijn liefde voor je was
besefte ik pas
toen ik na je dood
je ogen sloot
Gemaakt door RV
waarom
moest jij ons nu verlaten,
en ons hier laten staan,
je weet dat wij u missen,
en hier met tranen staan.
Ons verdriet is echt enorm,
en onze harten doen zo'n zeer
maar wat jij ooit
voor ons gedaan hebt,
vergeten wij nooit meer.
Gemaakt door Broeders Anja
Papa...
Jij was de enige die ik zo kon noemen...
Het is iets speciaals
Dat hoorde bij jou
Ik zou willen dat ik nog afscheid kon nemen
en je nog één keer te zeggen dat ik van je houd
en van je heb genoten op mijn manier
Ik moet het ook weer op mijn eigen manier verwerken
Jouw verdriet...
Mijn verdriet...
Ons verdriet....
Tranen over mijn gezicht,
gedachten in mijn hoofd,
trillingen in mijn lichaam....
Maar het helpt niet.
Lieve papa...
Ik ben er trots op dat je mijn vader bent
en ik heb van je genoten deze 14 jaar
Ik mis je....
en ik houd van je
Gemaakt door Merel
Lieve
opa je bent nu van me heen
jaren geen contact
dat deed me wel zeer
ik wil graag afscheid nemen
maar de familie maakt het onmogelijk
ik heb nu veel pijn
en weet niet wat ik moet doen
kan me tranen niet bedwingen
me tranen van verdriet je bent nu uit me leven
afscheid is onmogelijk en dat door 1 klein ding
Gemaakt door Roy Scholten
Je
wilde zo graag naar huis
die wens echoot nog na
zo graag was jij weer thuis
het mocht helaas niet zijn
Nu staat je stoel daar leeg
jouw plek voor de teevee
het asbakje op het balkon
voor een sjekje in de zon
Ik mis je nu al Pap
het doet verrekte zeer
gigantisch is de klap
ik zie je nimmer meer
Ik niet alleen, maar al je kroost
wij waren een geheel
we zoeken bij elkander troost
met dicht geknepen keel
Maar pa, wij zagen wel
dat het niet langer kon
jij zat niet lekker in je vel
maar hadden goede hoop
Die hoop ineens vervlogen
zomaar zonder pardon
het licht is uit je ogen
verdwenen is de zon
Voor moeke ook, nu zo alleen
die dappere kleine vrouw
voor jou was zij de nummer een
en zij hield ook van jou
We zullen samen met elkaar
er altijd voor haar zijn
om haar in liefdevol gebaar
te helpen in haar pijn
Dag Pa, ik stop, het moet
een laatste zwaai
een laatste groet
Carla
31-08-03
Ingezonden door Claire
